Hoe meer mensen natuur onderdeel maken van hun dagelijks leven, hoe gezonder de samenleving en hoe belangrijker een groene leefomgeving is.


Webdesign by

In een dankbaar hart zal het altijd zomer zijn

  Sociaal Cultureel Welzijn

Emmen

Welzijn en Gezond

Welzijn en Gezond

De Cluft >>>

De Cluft dankbrief >>>

>>> pimvanlommel.

GezondZijn Nieuws Vit met ABCD Water Suiker Zout Geheugen Mindfulness Meditatie Denken Hier en Nu Bloeddruk Hygiene Gezonder leven Contact

Dag, bijzonder mens...



Dag, bijzonder mens...



Vitamine C en 'ongeneeslijke' ziekten

Veel ernstige infectieziekten zijn volgens artsen ongeneeslijk en moeten voorkomen worden door vaccinatie. Toch kan het merendeel met succes worden bestreden met maar één enkel middel: vitamine C.

De moderne geneeskunde heeft nog steeds een negentiende-eeuwse kijk op infectieziekten. Veel van de belangrijkste virale en bacteriële ziekten – polio, difterie, longontsteking, tuberculose, malaria, lepra en tetanus – worden als dodelijk en merendeels ongeneeslijk beschouwd, net als aan het begin van de twintigste eeuw. Artsen denken dat het enige middel hiertegen preventie is, afgezien dan van antibiotica voor bacteriële infectieziekten. Dus wordt tegen veel van deze ziekten gevaccineerd, met alle kosten en bijwerkingen van dien.

Maar voor wie goed kijkt, is in de medische literatuur veel bewijs te vinden dat vitamine C een simpel, allround geneesmiddel is tegen ook deze zogenaamd ongeneeslijke ziekten.

De vitamine die geen vitamine is

Veel wetenschappelijke pioniers die vitamine C – oftewel ascorbinezuur – onderzocht hebben, zijn van mening dat deze stof de verkeerde naam heeft gekregen. De term ‘vitamine’ suggereert dat het een micronutriënt zou zijn, waar het lichaam slechts een minimale hoeveelheid van nodig heeft. Alle wezens op aarde maken hun eigen vitamine C aan, met uitzondering van cavia’s, hogere apen, bepaalde vleermuizen en mensen. Sommige wetenschappers geloven zelfs dat het feit dat we onze eigen voorraad niet kunnen aanmaken een genetische fout is.

Als we de hoeveelheid die gezonde dieren nodig hebben, vertalen naar mensen, zouden we veel meer dan de 75 mg/dag nodig hebben die als aanbevolen hoeveelheid geldt (ADH) en door deskundigen en gezondheidsautoriteiten wordt geadviseerd. Als we uitgaan van dezelfde hoeveelheid ascorbaat per kilogram lichaamsgewicht als bij ratten bijvoorbeeld, zou de mens iets in de orde van 2-4 gram per dag nodig hebben als hij gezond is en tot 15 gram bij ziekte.

Celcommunicatie

De Hongaarse fysioloog Albert Szent-Gyorgyi kreeg in 1937 de Nobelprijs voor zijn ontdekking dat ascorbinezuur een essentieel onderdeel van de biologische verbranding is. Daaruit concludeerde hij dat vitamine C onontbeerlijk is voor de communicatie tussen lichaamscellen.

Celcommunicatie vindt plaats via een nauwkeurig elektronen-uitwisselingssysteem tussen alle lichaamsmoleculen. Het doel daarvan is in feite om een constante stroom van elektrische en magnetische velden op gang te houden. Volgens Szent-Gyorgyi verbetert deze elektronenstroom naarmate ons lichaam meer vitamine C ter beschikking heeft – waardoor dus de celcommunicatie verbetert1.

Elektronen pikken

In wezen is een verstoorde elektronenstroom de oorzaak van iedere ziekte. Infectieziekten, allergieën, auto-immuunziekten en alle letsels hebben te maken met zogeheten vrije radicalen. Een radicaal is eigenlijk een molecuul dat een elektron mist. Wanneer dit radicaal buiten zijn normale verblijfplaats komt, wordt het een vrije radicaal genoemd. Vrije radicalen zijn in hoge mate reactief en pikken elektronen af van andere moleculen. Dit proces heeft een kettingreactie tot gevolg: de cellen die elektronen missen, lekken op hun beurt vrije radicalen naar de aangrenzende cellen. Deze raken daardoor beschadigd en gaan vervolgens meer vrije radicalen produceren.

Vanuit dit gezichtspunt komt ziekte neer op afbraak van het celcommunicatiesysteem van het lichaam. De oplossing hiervan ligt in een krachtige stimulans om de elektrische verbindingen te kalmeren en te herstellen.

Radicalen opruimen

De enige manier om deze cascade van vrije radicalen te stoppen zijn ‘opruimers’ daarvan. Sommige voedings- en chemische stoffen in het lichaam leveren vrije radicalen op. Helaas kan het lichaam bij ernstige ziekte niet de hoogenergetische elektronen aanmaken die deze spiraal van afbraak kunnen doorbreken – op één na, vitamine C. Een megadosis ascorbaat is een van de weinige middelen die voldoende van dit soort elektronen leveren om de schade door vrije radicalen snel te stoppen en zo de kettingreactie van vrije radicalen te beëindigen.

Wanneer het lichaam ziek wordt, vooral bij een infectieziekte, schiet de behoefte aan vitamine C gigantisch omhoog. Szent-Gyorgyi – en alle andere vitaminepioniers na hem – ontdekte dat onze behoefte aan vitamine C samenhangt met de ernst van de ziekte. Hoe zieker we zijn, des te meer vitamine C hebben we nodig om de schade door vrije radicalen te neutraliseren en des te meer vitamine C kan het lichaam verdragen (zie het kader ‘Waarom zulke megadoses?’). Eigenlijk leidt ziekte tot een tijdelijk soort ‘scheurbuik’ – vitamine-C-gebrek – waarbij het lichaam in hoog tempo zijn eigen vrijeradicalenopruimers verbruikt2.

Belofte …………………….. Lees verder >>>

Bram Bakker is psychiater, publicist en gedreven sporter. Hij leidt een druk leven en voelt zich daar goed bij. Totdat…. Bakker wordt getroffen door een geheimzinnige aandoening.

Ook een dokter kan ziek worden. Sommige mensen verbazen zich daarover, want als je zoveel over gezondheid weet, dan zou je toch beter dan wie ook moeten kunnen voorkomen dat je ziek wordt. En als het je dan al overkomt, zou je precies moeten weten wat te doen om weer beter te worden. Maar zo simpel is het niet.

De dokter als patiënt

Artsen zijn net mensen: ze worden gemiddeld niet ouder dan andere mensen met een vergelijkbaar opleidingsniveau en sociaal-economische status. Waarin een arts zich van een patiënt onderscheidt is het feit dat hij precies weet wat hij niet wil…

Zij die bijvoorbeeld wanhopige patiënten nog chemokuren aanbieden, ondergaan die zelf liever niet, omdat ze het ellendige verloop kennen. Het enige wat ze niet weten, is wat het is om zelf patiënt te zijn. Zo begint het door Ivan Wolffers – collega-arts, schrijver en patiënt – geschreven voorwoord van het nietsverhullende, kritische boek De dokter als patiënt. ..

Artsen zijn net mensen